Thursday, April 14, 2011

~Twinkle Away ~


jauh mindaku melayang,
terkenangkan dirimu sayang,
kau pergi ku sendiri,
kini kau kembali

terpaku melihat wajahmu,
wajahmu melodrama hatiku,
kau putuskan tuk pergi dulu,
terganggu siaran radioku

ku tepis melodi hatiku,
yang hadir setiap waktu,
ku benci ilusi darimu,
kau diam membisu

jangan biar ku sendiri lagi,
oh kasih dengarlah rayuan ku ini,
kasihku terhadap dirimu kasihku,
bintang bintang di angkasa

huuu..huuu..huuu..
huuu..huuu..huuu..
huuu..huuu..huuu..
huuu..huuu..huuu..

tidakkah kau tahu,
isi hatiku,
usahlah tinggalkan aku,
seperti dahulu

jangan biar ku sendiri lagi.
oh kasih dengarlah rayuan ku ini,
kasihku terhadap dirimu kasihku,
twinkle twinkle away..
twinkle away..
twinkle away..
twinkle away..
twinkle away..
twinkle away..
twinkle away..
twinkle twinkle away..

Saturday, April 9, 2011

Maaf...maaf...maaf..maaf....


Maaf...maaf...maaf..maaf....
Itu lah 1-1 nye ungkapan yg mmpu utk daku ungkapkan ktika ini...
Maaf...seringkali kite dgr ungkapan itu tatkala seorg insan mnydari ksilpan nye..
Tatapi adkah ungkpan  Maaf...maaf...maaf..maaf....itu sudah memadai....
Bgntung lah pde ati sci murni insan yg ingin mmaaf kan itu...
Wahahahaa.......tah pape....

Gwa obsess plax ngn ungkapan Maaf...maaf...maaf..maaf....dri nabil maharajalawak tmpoh hari...
Hal ini adlah krana bliaw amt kretif...dinamik...bak kata apek selaku juri ttap pde sidang rncngan tsbut...
Aahhh tp zizan tetap d ati gwa baii...xde laen dah....
<<<speaker spe plak yg kau bawa balik tuh??.....ehh tu dialog johan...
Lantak ahh.....yg taw zizan mmg best....kan baby...wakaka!!!!


Nota kaki:
Seken tyme gwa wat entry yg tdak mnyrupai lirik lagu kan..kan..kan...
Betul x??betul...xtipu....kan baby....

Sunday, April 3, 2011

~karam~

Dapatkah putik kan menjadi bunga
Kiranya cuaca sering gerhana
Dapatkah kasih bersemi selamanya
Ataupun aku harus berserah kepadaNya
Yang Maha Esa

Mestikah ada satu perngorbanan
Sehingga terjadinya perpisahan
Kiranya itu satu permintaan
Perlukah kau dan ku merelakan

Kita hanya insan yang selalu mengharapkan
Suatu yang indah dalam percintaan
Di kala tiba dugaan mendatang
Aku kau tinggalkan

Karam aku di lautan duka
Bila wajahmu hilang di mata
Tiada berita pengubat rindu
Di kala sendu

Kubiarkan luka di hati berdarah
Sehingga kering dimamah mentari
Apakah salahku
Disakiti begini

Perlukah aku terus mengharapkan
Camar yang hilang kembali ke sarang
Apakah masih ada kerinduan
Yang tersimpan di hatimu sayang...